آیا روحانی در تشکیل دولت "فراجناحی" از رقبایش استفاده خواهد کرد؟

   عصرایران - حسن روحانی

 ، در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود ، بر 2 نکته به طور ویژه تأکید کرد: اول ، "فراجناحی" بودن دولتش و دوم ، استفاده از رقبای انتخاباتی و برنامه هایشان در دولت جدید.

عملیاتی کردن این دو نکته می تواند وجه تمایز جدی دولت روحانی با دولت کنونی و بلکه همه دولت های پیشین باشد.

یکی از مصائبی که به ویژه در 8 سال اخیر آسیب های فراوانی را بر پیکره کشور وارد کرده ، محدودسازی مدیریت دولت در قبضه یک گروه خاص بود. احمدی نژاد که روزگاری با شعار کابینه 70 میلیونی بر سر کار آمد ، در عمل ، جز گروهی از نزدیکان خود و مشایی را وارد چرخه مدیریت نکرد و یا اگر کسانی وارد شدند را به لطایف الحیل حذف کرد.  

روحانی در حالی از آمادگی اش برای به کارگیری رقبا و برنامه هایشان در دولت آینده خبر می دهد که سلف او ، احمدی نژاد ، بدترین برخوردها را با رقبای انتخاباتی اش داشت که در حافظه تاریخ مانده و تکرارش جز ملال چیزی نمی افزاید.

اگر روحانی بتواند از ظرفیت های رقبایش استفاده کند ، برنده شدنش را بیش از پیش تحکیم کرده است زیرا از یک سو ، سعه صدرش و قدرت جذب و مدیریت اش را به نمایش گذارده و از دیگر سو ، صاحب برنامه هایی شده که دیگران ماه ها و سال ها برایش زحمت کشیده اند. به عنوان مثال ، قالیباف - آن طور که خود گفته - از 6 سال پیش ، کارشناسانی را گرد آورده و برنامه هایش را تدوین کرده است ، یا محسن رضایی ، از سال ها قبل در دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت ، که چهار راه اطلاعات و برنامه هاست ، بهترین استادان در رشته های مختلف را برای پیدا کردن راهکارهای تحقق اهداف سند چشم انداز به کار گرفته است ، یا علی اکبر ولایتی که نشان داد در مذاکرات هسته ای ، حرف های کاربردی و مهمی برای گفتن دارد یا محمد رضا عارف ، کوله باری از چهار سال تجربه  در دولت خاتمی را با خود دارد و می تواند کمک خوبی برای دولت "تدبیر و امید" باشد.

به جز عارف که کنار کشید و با این کار به پیروزی روحانی کمک کرد ، بقیه کاندیداها که دستکم سه نفرشان (ولایتی،رضایی،قالیباف) دارای برنامه بودند ، 12 میلیون رأی داشتند و اگر روحانی بتواند از این افراد به نحوی در کابینه استفاده کند ، در واقع توانسته است این سرمایه و پشتوانه را نیز به دولت خود بیفزاید، ضمن این که هر کدام از این افراد ، در حوزه هایی تخصص و کارآمدی دارند ، مثلاً قالیباف می تواند در حوزه وزارتخانه های عمرانی به دولت کمک کند ، یا رضایی تخصص اقتصادی اش را در اختیار دولت بگذارد و ولایتی تجربه دیپلماسی اش را به اشتراک گذارد.

البته بدیهی است اگر روحانی از این افراد دعوت کند و آنان نیز بپذیرند ، باید در چارچوب سیاست های رئیس جمهور جدید حرکت کنند زیرا در چنان وضعیتی ، نه رقیب او در موضعی برابر ، که یاران و همکاران رئیس جمهور برای خدمت به مردم هستند.

دولت وفاق ملی و به تعبیر روحانی دولت فراجناحی ، گنجینه ای است که انتظار می رود کلید روحانی آن را بگشاید.